Organizacja Narodów Zjednoczonych - organizacje międzynarodowe w historii

Założenie

Przed utworzeniem Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) Liga Narodów, założona w 1919 r., Była odpowiedzialna za promowanie współpracy międzynarodowej i pokoju. Jednak jego znaczenie zmalało w latach 30-tych, kiedy moce Osi zyskały wpływ, wywołując drugą wojnę światową. W 1942 r. Podpisano „Deklarację Narodów Zjednoczonych”, aby formalnie ogłosić współpracę aliantów podczas II wojny światowej. Również w tym czasie brytyjski premier Winston Churchill i prezydent USA Franklin D. Roosevelt wymyślili termin ONZ. Pierwsza formalna próba ustanowienia ONZ rozpoczęła się wraz z opracowaniem Karty Narodów Zjednoczonych na konferencji ONZ w sprawie organizacji międzynarodowej, która odbyła się w San Francisco w Kalifornii w kwietniu 1945 r. Konferencji przewodniczył Roosevelt, Churchill i Premier radziecki, Józef Stalin, w którym uczestniczyli przedstawiciele rządu 50 krajów, a także kilka organizacji pozarządowych (NGO). Po dwóch miesiącach ostatnia karta została podpisana przez wszystkie uczestniczące narody, z wyjątkiem Polski, która nie była w stanie wysłać przedstawiciela na konferencję w tym czasie, a zamiast tego podpisała kartę 15 października 1945 r. Wreszcie, po ratyfikacji Karty przez rządy zaangażowanych narodów, ONZ została formalnie założona 24 października 1945 r. Celem ustanowienia tej międzynarodowej organizacji było zabezpieczenie przyszłych pokoleń świata przed szkodliwymi skutkami wojny i potwierdzenie wiary ludzi w podstawowych prawach człowieka. Miał także na celu ustanowienie równych praw dla wszystkich i promowanie sprawiedliwości, wolności i postępu społecznego dla ludzi na świecie.

Członkostwo

ONZ, organizacja międzyrządowa, ma obecnie siłę 193 państw członkowskich. Kraje zaangażowane w podpisanie i ratyfikację Karty Narodów Zjednoczonych w 1945 r. Są nazywane pierwotnymi lub założycielskimi członkami ONZ. Rada Bezpieczeństwa ONZ składa się z pięciu stałych członków, mianowicie (kontynentalnych) Chin, Rosji, Francji, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Wszyscy ci członkowie są uprawnieni do zawetowania rezolucji ONZ i dlatego są określani jako „Duża 5”, „P5” lub „Stała Pięć”. Inne kraje przystąpiły do ​​ONZ w późniejszych latach, zgodnie z ustalonymi protokołami, aby stać się członkami tej prestiżowej światowej organizacji. Proces ubiegania się o członkostwo w ONZ zazwyczaj wiąże się z ubieganiem się przez państwo o członkostwo z deklaracją, że jest on gotowy przyjąć wszystkie zobowiązania wyszczególnione w Karcie ONZ. Następnie Rada Bezpieczeństwa ONZ podejmuje decyzję i podejmuje rezolucję wzywającą Zgromadzenie Ogólne ONZ do przyjęcia kraju. Następnie członkowie Zgromadzenia Ogólnego ONZ podejmują własną rezolucję, przyjmując nowy kraj do ONZ lub nie.

Struktura

Sześć głównych organów określa strukturę ONZ. Mianowicie są to Zgromadzenie Ogólne, Rada Bezpieczeństwa, Rada Gospodarcza i Społeczna, Sekretariat ONZ, Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości i Rada Powiernicza. Zgromadzenie Ogólne jest jedynym organem ONZ reprezentowanym przez wszystkie 193 państwa członkowskie i zaangażowanym w funkcje ONZ w zakresie kształtowania polityki. Wymagana jest większość dwóch trzecich głosów członków Zgromadzenia Ogólnego w celu podjęcia istotnych decyzji w sprawach takich jak pokój i bezpieczeństwo, budżety, przyjmowanie nowych członków i inne polityki ONZ, podczas gdy inne mniej istotne tematy wymagają wsparcia prostego większość. Rada Bezpieczeństwa ONZ pełni istotną funkcję ONZ polegającą na zapewnieniu utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. W tym 5 stałych i 10 niestałych członków, każdy w jednym głosowaniu, podejmuje decyzje w sprawie pokoju i bezpieczeństwa na świecie, a wszyscy inni członkowie ONZ są zobowiązani do zaakceptowania działań podjętych przez Radę. Rada Bezpieczeństwa ma również prawo do upoważnienia do użycia siły do ​​rozstrzygania zagrożeń dla globalnego pokoju i bezpieczeństwa. Celem ONZ w zakresie rozwoju zarządza Rada Gospodarcza i Społeczna, która zajmuje się tworzeniem, wdrażaniem i realizacją polityk i działań dotyczących kwestii społecznych, gospodarczych i środowiskowych dotykających narody świata. Ma 54 członków, którzy są wybierani przez Zgromadzenie Ogólne, a członkowie ci pokrywają trzyletnie kadencje.

Sekretariat ONZ jest funkcjonalnym rdzeniem ONZ. Na jej czele stoi Sekretarz Generalny, wspomagany przez tysiące członków personelu ONZ, i wykonuje codzienną działalność ONZ zgodnie z poleceniami jej głównych organów. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości jest organem sądowym ONZ z siedzibą w Hadze w Holandii. Przywoływany przez upoważnione organy ONZ, zajmuje się rozstrzyganiem międzynarodowych sporów prawnych i wydawaniem opinii doradczych państwom członkowskim ONZ. Rada Powiernicza jest bardzo wyspecjalizowanym organem w ONZ, początkowo odpowiedzialnym za nadzorowanie 11 Terytoriów Zaufania ONZ i monitorowanie ich postępów w kierunku samorządności i niezależności. Wszystkie 11 Terytoriów Zaufania osiągnęło swoją wolność do 1994 r., A zatem 1 listopada 1994 r. Zawieszono działania i mandat Rady do spotykania się raz w roku.

Cele

Głównym celem ONZ jest utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Osiąga ten cel, podejmując środki zapobiegające konfliktom międzynarodowym, pomagając stronom zaangażowanym w konflikty w pokojowe rozwiązywanie ich problemów, utrzymując jednostkę pokojową i wysyłając siły pokojowe na zakłócone obszary, aby stworzyć warunki do zakończenia sporów i zakłóceń i przywrócić pokój. Innym ważnym celem ONZ jest utrzymanie prawa międzynarodowego i zagwarantowanie, że traktaty międzynarodowe i inne prawa są przestrzegane i ściśle przestrzegane przez zaangażowane narody. Poza utrzymaniem pokoju, prawa i porządku na świecie, ONZ pełni również funkcję humanitarną i podejmuje znaczące wysiłki w celu ochrony i promowania praw człowieka oraz wspierania zrównoważonego rozwoju. Dostarczanie pomocy humanitarnej potrzebującym, zwłaszcza w czasach klęsk żywiołowych lub katastrof spowodowanych przez człowieka, jest również jednym z głównych celów ONZ. ONZ ma kilka wyspecjalizowanych programów i funduszy (UNDP, UNICEF, UN Women, UN-Habitat itp.), Wyspecjalizowane agencje (Bank Światowy, WHO, FAO, UNESCO, ILO itp.) Oraz inne podmioty i organizacje (UNAID, WTO itd.), które współpracują w celu osiągnięcia celów ONZ.

Stan obecny

ONZ posiada obecnie status jednej z najważniejszych organizacji międzynarodowych na świecie, w dużej mierze odpowiedzialnej za utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz dostarczanie pomocy humanitarnej w czasie katastrofy. Utworzona w następstwie zniszczenia II wojny światowej, ONZ zdołała zredukować i rozwiązać konflikty. Rezultat był widoczny u mniejszej liczby osób umierających w konflikcie w pierwszej dekadzie XXI wieku niż w jakiejkolwiek dekadzie XX wieku. ONZ odegrała również zasadniczą rolę w zmniejszeniu głodu, a także mniej ludzi umierających w wyniku kryzysów żywnościowych. FAO, Światowy Program Żywnościowy oraz inne fundusze i programy ONZ pomogły w zmniejszeniu występowania niedożywienia w skali globalnej. ONZ udało się również chronić kluczowe siedliska o dużej różnorodności biologicznej, takie jak Wyspy Galapagos, za pomocą tych polityk, programów i funduszy przeznaczonych na ratowanie środowiska. Kilka Pokojowych Nagród Nobla zostało również wygranych przez osoby i agencje bezpośrednio związane z ONZ. Chociaż ONZ była krytykowana w przeszłości i obecnie za niektóre z jej decyzji i polityki, wiele z nich nie przynosi tak pozytywnych rezultatów, osiągnięcia tej organizacji w łagodzeniu skrajnego ubóstwa oraz kryzysów żywnościowych, zdrowotnych i środowiskowych na całym świecie, a także jego postępujące działań rozwojowych nie można zaprzeczyć. W związku z tym organizacja ta kontynuuje pracę w celu przyniesienia korzyści tym pokoleniom, które mają swoje działania rozwojowe i pokojowe.