Kraje o najniższym dostępie do energii elektrycznej

Wiele krajów na całym świecie nadal nie ma powszechnego dostępu do energii elektrycznej, pomimo wysiłków elektryfikacji obszarów wiejskich. Ponadto w wielu miejscach ludzie korzystający z energii elektrycznej mogą polegać jedynie na przerywanej i niespełniającej norm mocy elektrycznej. Statystyki pokazują, że 67% krajów rozwijających się nadal nie korzysta z elektryczności w gospodarstwach domowych. Dostęp do energii elektrycznej przynosi wiele korzyści, w tym korzystanie z szeregu postępów społecznych, gospodarczych i technologicznych. W Afryce francuska firma konsultingowa rozpoczęła program budowy obiektu energetycznego, który przyspiesza budowę infrastruktury wiejskiej w celu dostarczania energii elektrycznej do najbardziej oddalonych obszarów kontynentu. Inną inicjatywą w Afryce jest dążenie do wprowadzenia systemów energii odnawialnej, takich jak generatory energii wiatrowej, słonecznej i geotermalnej do zasilania obszarów wiejskich w Afryce. Ich celem jest stworzenie niezawodnego i taniego programu energetycznego.

10. Tanzania (15, 3% populacji)

Tanzania bardzo potrzebuje energii elektrycznej, a tylko 15, 3% ludności ma dostęp do energii elektrycznej. Niemniej jednak kraj szczyci się posiadaniem różnych potencjalnych źródeł energii z biomasy, energii słonecznej, wiatru, węgla, geotermii, gazu ziemnego i uranu. Niestety większość z nich pozostała słabo rozwinięta. Obszary wiejskie wykorzystują biomasę zebraną z lasów Tanzanii, aby zaspokoić około 80% swoich potrzeb energetycznych, takich jak spalanie drewna do gotowania i ogrzewania, co pogarsza degradację siedlisk. Przeprowadzono badanie dotyczące doprowadzania energii elektrycznej na obszary wiejskie w Tanzanii, chociaż większość środków okazała się niewykonalna. TANESCO jest krajowym przedsiębiorstwem zaopatrującym naród w ograniczoną ilość energii elektrycznej. Rząd nadal zwiększa swój cel, jakim jest dostarczanie energii elektrycznej do wszystkich narodów swoich regionów.

9. Niger (14, 4% populacji)

Niger ma trudności z dostarczaniem energii elektrycznej swoim obywatelom, a przedsiębiorstwo służy jedynie około 14, 4% ludności. Duża część ludności Nigru mieszka na obszarach wiejskich, z których większość nie ma elektryczności. Chociaż energia elektryczna nie jest główną energią wykorzystywaną przez miejscową ludność, a większość z nich jest przyzwyczajona do bez niej, dostęp przyczyniłby się do poprawy rozwoju gospodarczego i ogólnego rozwoju ich życia. Podobnie jak w wielu innych częściach Afryki, biomasa jest tutaj najczęściej wykorzystywanym źródłem energii. Skroplony gaz ropopochodny (LPG) to kolejne paliwo, które gospodarstwa domowe mogą w coraz większym stopniu wykorzystywać w nadchodzących latach.

8. Sierra Leone (14, 2% populacji)

Sierra Leone ma tylko około 14, 2% ludności, która ma obecnie dostęp do dostaw energii elektrycznej. Bank Światowy udostępnił Sierra Leone linię kredytową w wysokości 40 mln USD, dzięki której może rozszerzyć energię elektryczną dostępną na obszarach wiejskich. Projekt reformy sektora energetycznego stworzy realną strukturę zarządzania, która powinna poprawić krajową dystrybucję energii elektrycznej w całym kraju. To z kolei poprawiłoby usługi socjalne, zdrowie i edukację, a także dałoby nowe możliwości gospodarcze rodzinom wiejskim Sierra Leone.

7. Burkina Faso (13, 1% ludności)

Burkina Faso ma również niedobór energii, a tylko 13, 1% ludności ma dostęp do energii elektrycznej. W 2013 r. Bank Światowy udzielił 50 mln USD kredytu na pomoc krajowi w projekcie rozwoju dostaw energii elektrycznej. Obejmowałoby to poprawę dostaw energii do około 40 miasteczek wiejskich poprzez wprowadzenie nowych linii przesyłowych. Celem jest stworzenie bardziej niezawodnej sieci energetycznej, która poprawiłaby życie mieszkańców obszarów wiejskich. Projekt ten ma również na celu poprawę mocy i zasięgu elektrowni wodnych i termalnych w Burkina Faso. Wszystkie te wysiłki są podejmowane w nadziei na poprawę poziomu życia obywateli narodu.

6. Republika Środkowoafrykańska (10, 8% ludności)

Republika Środkowoafrykańska ma tylko 10, 8% ludności zaopatrywanej w energię elektryczną. Główną przyczyną tego niedoboru był ciąg częstych rebelii i przewrotów wojskowych, które pojawiły się w wielu kryzysach gospodarczych. Pogorszyło się to w wyniku przesiedlenia ponad 930 000 jego obywateli w 2004 r. Z powodu tych lokalnych konfliktów. W rzeczywistości 50% ludności kraju jest zależne od pomocy humanitarnej. Prawdopodobnie minie trochę czasu, zanim wymagania energetyczne zostaną zaspokojone, lub nawet nastąpi poprawa, dopóki kraj nie osiągnie bardziej stabilnego rządu.

5. Liberia (9, 8% ludności)

Liberia ma również niewielką podaż energii elektrycznej, a tylko 9, 8% ludności ma energię elektryczną. Dostawy energii w kraju pochodzą głównie (80%) z biomasy, z których większość jest przeznaczona na potrzeby gotowania i ogrzewania. Jednak miasto Monrovia ma około 85% ludności za pomocą węgla drzewnego. Niektóre wiejskie gospodarstwa domowe wykorzystują agregaty prądotwórcze, choć do ich uruchomienia potrzebne są drogie, importowane paliwo. Większość energii elektrycznej i ropy naftowej dostępnych w Liberii jest wykorzystywana do transportu i miejskiej produkcji przemysłowej.

4. Malawi (9, 8% populacji)

W Malawi brakuje infrastruktury do dostarczania energii elektrycznej na wsi, ponieważ jest ona potrzebna, a tylko 9, 8% ludności ma do niej dostęp. Rządowy program w ramach projektu wsparcia sektora energetycznego obejmował badania mające na celu dodanie dodatkowych elektrowni wodnych, a także elektrowni wiatrowych, słonecznych i biogazowych. Bank Światowy był źródłem 85 mln USD pożyczki ułatwiającej część projektu. Rząd ma nadzieję rozszerzyć swoją energię elektryczną na obszary wiejskie z przyszłym sukcesem tego projektu.

3. Burundi (6, 5% populacji)

Burundi ma również niedobór energii, a jedynie 6, 5% ludności ma dostęp do energii elektrycznej. Chociaż 90% całej populacji mieszka na obszarach wiejskich, tylko niewielki procent korzysta z energii elektrycznej. Zasilanie hydroelektryczne w Burundi jest również narażone na codzienne przerwy w dostawie prądu w porze suchej. Zużycie biomasy stanowi około 94% jej zapotrzebowania na energię, a spalana tam biomasa obejmuje drewno opałowe, węgiel drzewny, pozostałości rolnicze i bagassę. Energia alternatywna jest dostarczana przez energię słoneczną i wiatrową. Ministerstwo Energii i Kopalń nawiązało współpracę z EnDev od 2010 r. W celu dostarczenia energii słonecznej do kraju w celu elektryfikacji obszarów wiejskich.

2. Czad (6, 4% populacji)

Czad ma niedostatek infrastruktury do zaopatrzenia w bardzo potrzebną energię elektryczną na terenach wiejskich, a tylko 6, 4% ludności ma dostęp do towaru energetycznego. W większości obszarów wiejskich brakuje także transportu i energii. Energia elektryczna jest w znacznym stopniu dostarczana przez elektrownie geotermalne, podczas gdy paliwo pochodzi głównie z drewna. Około 80% ludności kraju pracuje w sektorze rolnym. Czad zależy od inwestycji zagranicznych w przypadku większych projektów, takich jak rurociąg Czad-Kamerun i rozwój kilku głównych pól naftowych.

1. Sudan Południowy (5, 1% ludności)

Sudan Południowy ma tylko 5, 1% ludności korzystającej z dostępu do energii elektrycznej. Ma mniej niż 1% dróg utwardzonych, a mniej niż 1% ludności ma formalną, zachodnią obudowę, tak jak byśmy ją rozpoznali. Takie pragnienie obiektów było wynikiem 30 lat wojny i zaniedbania rządu. Rząd próbuje teraz przyciągnąć zagranicznych inwestorów do prowadzenia zróżnicowanych przedsięwzięć biznesowych w Sudanie Południowym. Wiele z nich będzie przeznaczonych na wytwarzanie i dystrybucję energii, infrastrukturę transportową i rozwój nieruchomości.