Czym jest ekonomia behawioralna?

Konsumenci mają tendencję do kupowania niestandardowych produktów, które spełnią ich wymagania i potrzeby. Jednak większość konsumentów akceptuje popularną markę lub markę, którą już posiadali w przeszłości. W idealnym świecie konsumenci dokonują wyborów po rozważeniu kosztów i korzyści produktu oraz istniejących preferencji i trendów rynkowych. Ekonomia behawioralna bada zatem psychologiczne, społeczne, emocjonalne i poznawcze skutki dowolnego procesu podejmowania decyzji ekonomicznych przez jednostkę lub instytucję oraz konsekwencje takich decyzji dla alokacji zasobów, ceny rynkowej i dochodów. Różne rodzaje zachowań gospodarczych mają różny wpływ na różne środowiska. Tak więc wpływ nigdy nie jest jednolity. Badanie ekonomii behawioralnej obejmuje proces podejmowania decyzji rynkowych i czynniki, które kierują wyborami.

Historia ekonomii behawioralnej

W „klasycznym okresie” ekonomii badanie mikroekonomii często kojarzyło się z badaniami z psychologii, ponieważ zachowanie danej osoby, gdy dochodziło do dokonywania transakcji, często zależy od ich postrzegania sprawiedliwości i sprawiedliwości. Jednak dyscyplina ta została przekształcona jako nauka przyrodnicza w neoklasycznym okresie ekonomicznym poprzez opracowanie koncepcji ekonomicznych ludzi ( Homo economicus), która wydedukowała zachowania ekonomiczne w oparciu o ich założenia. W XX wieku oczekiwana użyteczność i zdyskontowane narzędzie stały się popularną akceptacją dzięki wysiłkom Gabriela Tarde i Laszlo Garai. Psychologia poznawcza zaczęła badać mózg jako urządzenie do przetwarzania informacji w latach 60., kontrastując z modelem behawioralnym. W 1979 r. Opracowano teorię prospektu, aby wyjaśnić wszystko, co mogłyby wyjaśnić teorie użyteczności. Ekonomiści zgadzają się jednak, że teoria perspektywy mogłaby wyjaśnić jedynie szereg zjawisk, których nie można wyjaśnić za pomocą teorii użyteczności. Teoria perspektywy została zmieniona na kumulatywną teorię perspektyw, która koncentrowała się na fazie oceny, pozwalając na nieliniowe prawdopodobieństwo.

Zastosowanie ekonomii behawioralnej

Ekonomia behawioralna została wykorzystana do wyjaśnienia pojęcia wyboru międzyokresowego, czyli sytuacji, w której skutki podjętej decyzji są odczuwane w innym, późniejszym czasie. Konsumenci podejmują decyzje z oczekiwaniem, że pozytywny wynik zostanie zrealizowany w innym czasie od momentu podjęcia decyzji. Warunkowa oczekiwana użyteczność jest zastosowaniem ekonomii behawioralnej i wyjaśnia, dlaczego jednostki mają złudzenia kontroli i określają prawdopodobieństwo czynników zewnętrznych wraz z ich użytecznością jako funkcją wyborów i działań, które podejmują, nawet jeśli nie mogą zmienić lub wpłynąć na czynniki zewnętrzne. Ekonomia behawioralna wyjaśnia również różnicę między konsumpcją pozycyjną, która jest konsumpcją w stosunku do innych ludzi, a konsumpcją pozapozycyjną, która jest absolutna. Na przykład mieszkanie w dobrym domu jest pozycyjne, a oszczędzanie na emeryturę nie jest pozycyjne. Robert H Frank w swojej książce „The Darwin Economy” sugeruje, że polityka podatkowa musi odzwierciedlać te wzorce konsumpcji.

Krytyka

Ekonomia behawioralna ma ograniczone zastosowania w wielu sytuacjach rynkowych, ponieważ konkurencja i ograniczony charakter możliwości wymagają bliższego zbliżenia racjonalnych zachowań. Sytuacja rynkowa stosuje zatem racjonalność w przeciwieństwie do zachowania przy podejmowaniu decyzji. Teoria perspektywy jest modelowym podejmowaniem decyzji, a nie ogólnym zachowaniem gospodarczym i ma zastosowanie tylko w sytuacji jednorazowej przedstawionej uczestnikowi rynku. Tradycyjni ekonomiści wolą ujawniać preferencje niż deklarowane preferencje przy określaniu jakiejkolwiek wartości ekonomicznej. Nie ma też prawdziwej spójnej teorii behawioralnej ani ujednoliconej teorii, która wspierałaby podstawy ekonomii behawioralnej