Bombardowanie Jugosławii przez NATO

Bombardowanie Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) było działaniem wojskowym przeciwko Federalnej Republice Jugosławii (FRJ) w wojnie w Kosowie. Operacja polegała na nalotach i bombardowaniach, które rozpoczęły się 24 marca 1999 r. I zakończyły się 10 czerwca 1999 r. Kodeks operacji NATO był oficjalnie znany jako Operacja Sił Sojuszniczych. Zamachy nie skończyły się, dopóki dwie partie Belgrad i kosowscy Albańczycy nie doszli do porozumienia, że ​​jugosłowiańskie siły zbrojne zostaną wycofane z Kosowa, co doprowadziło do utworzenia Tymczasowej Misji Administracyjnej ONZ w Kosowie (UNMIK), która rozpoczęła misję utrzymywania pokoju w Kosowie.

Tło historyczne

Kosowo doświadczyło ucisku zorganizowanego przez państwo po tym, jak jego dążenie do samorządności zostało odrzucone. Albańska telewizja, gazety i radio zostały ograniczone i zamknięte w latach dziewięćdziesiątych. Nastąpiło to po zwolnieniu kosowskich Albańczyków, którzy pracowali w instytucjach i przedsiębiorstwach publicznych. Uniwersytet w Prisztinie został rozwiązany w 1991 r., A później we wrześniu tego roku, kiedy rozpoczął się nowy rok szkolny, kosowskim albańskim nauczycielom uniemożliwiono dostęp do pomieszczeń szkolnych, co zmusiło uczniów do nauki w domu. W 1996 r. Utworzono Armię Wyzwolenia Kosowa, która przewodziła ruchowi oporu przeciwko Belgradowi. Starcia między obiema partiami wybuchły w 1998 r. Spowodowało to podpisanie traktatu NATO później tego roku, który miał zakończyć walki, ale porozumienie to zostało zerwane i walki wznowiono dwa miesiące później. NATO postanowiło utworzyć wojskowe siły pokojowe, które mogłyby zatrzymać walki w styczniu 1999 r. Po zabiciu 45 kosowskich Albańczyków. W marcu tego roku negocjacje w sprawie instalacji zewnętrznych sił pokojowych wybuchły, ponieważ Jugosławia odrzuciła ten pomysł. To zmusiło NATO do zainstalowania sił pokojowych wymuszonych wbrew ich woli.

Cele operacji

Po spotkaniu, które odbyło się w kwaterze głównej NATO 12 kwietnia 1999 r., Organizacja ustanowiła cele rozwiązania konfliktu w Kosowie. Ich głównym celem było zakończenie akcji wojskowej przez obie strony i doprowadzenie walk do końca. Inne cele NATO polegały na wycofaniu wszystkich sił policyjnych i wojskowych z Kosowa, utrzymaniu misji pokojowych ONZ w Kosowie, przewidywaniu bezpiecznego powrotu uchodźców i osób przesiedlonych oraz ustanowieniu ram politycznych dla Kosowa, które miałyby być zgodne z prawem międzynarodowym.

Co się stało podczas operacji?

23 marca 1999 r. Rząd Jugosławii ogłosił stan wyjątkowy w swojej krajowej telewizji i twierdził, że siły NATO groziły ich atakiem. Rząd ustanowił oddziały i zainwestował wiele środków, aby zaangażować się w wojnę. Javier Solana, Sekretarz Generalny NATO, nakazał Naczelnemu Dowódcy Sojuszników rozpoczęcie operacji lotniczych w FRJ, a bombardowanie rozpoczęło się następnego dnia. NATO wykorzystało 1000 samolotów w swojej kampanii bombardowania. Pierwszą partią bombardującą Belgrad były hiszpańskie siły powietrzne. Wojsko NATO nadal atakowało wojsko jugosłowiańskie zarówno na ziemi, jak iw powietrzu. W kwietniu tego roku etniczni Albańczycy, którzy zostali wykorzystani jako tarcze przez siły Jugosławii, zostali zbombardowani. W maju ambasada chińska w Belgradzie została omyłkowo zbombardowana przez NATO, ponieważ atakowała ona jugosłowiańską armię. Po tym nastąpiły przeprosiny oraz NATO i Stany Zjednoczone wobec Republiki Chińskiej. Bombardowanie zostało zawieszone 10 czerwca 1999 r., Kiedy rząd Jugosławii zgodził się wycofać swoje siły z Kosowa i wojna zakończyła się 11 czerwca.

Rezultat operacji

Human Rights Watch poinformował, że było kilkaset cywilnych zgonów. Siły zbrojne NATO poniosły mniejsze szkody, a jedyną z nich była katastrofa lotnicza podczas nocnej misji w Albanii.

Rząd Jugosławii twierdził, że bombardowanie spowodowało stratę ekonomiczną w wysokości 100 miliardów dolarów. Operacja ta doprowadziła również do wycofania sił jugosłowiańskich z Kosowa, co przywróciło pokój, ponieważ ONZ nadzorowała politycznie Kosowo.

Krytyka

Amnesty International poinformowała, że ​​siły NATO celowo celowały w ludność cywilną, ale NATO odrzuciło ten raport. Inni oskarżali także NATO o wyolbrzymianie ofiar, aby usprawiedliwić ich bombardowanie. Moskwa krytykowała, że ​​kampania była naruszeniem prawa międzynarodowego.