Przekonania religijne w Korei Południowej

Buddyzm koreański

Buddyzm został po raz pierwszy wprowadzony do Korei z Chin w 372 r. Podczas okresu Koreańskiego Trzech Królestw, który trwał od 57 rpne do 667 rne. Z czasem buddyzm w Korei zmieszał się z koreańskim szamanizmem i stał się buddyzmem koreańskim takim, jakim jest dzisiaj. Podczas gdy buddyzm koreański zachowywał fundamentalną naukę Buddy, przyjął, przyjął i zaabsorbował wiarę koreańskiego szamanizmu trzech duchów Sanshin, Toksong i Chilsong, aw wielu buddyjskich świątyniach są specjalne świątynie dla tych duchów. Wiele świątyń buddyjskich to Korea, które są również budowane na górach, ponieważ koreański szamanizm wierzył, że są tam, gdzie żyły duchy, co również akceptowali buddyści. Buddyzm był ideologią państwową pod rządami Królestwa Goryeo (918-1392), ale był bardzo stłumiony pod rządami dynastii Joseon (1392-1910). Podczas japońskiej okupacji Korei (1910-1945) Japończycy podnieśli pozycję buddyzmu w Korei. Od zakończenia drugiej wojny światowej koreański buddyzm odzyskał akceptację w Korei Południowej, chociaż nastąpił poważny podział między mnichami małżonkami i celibatami oraz wiele konfliktów między buddystami, chrześcijanami i rządem koreańskim. W ostatnich dziesięcioleciach populacja buddyjska w Korei zmniejszyła się z powodu większej liczby osób przechodzących na koreańskie chrześcijaństwo lub stających się ateistami lub nie związanych z religią.

Protestanckie chrześcijaństwo

Protestanckie chrześcijaństwo zostało po raz pierwszy na krótko wprowadzone do Korei Południowej w 1832 r. Przez niemieckiego misjonarza protestanckiego Karla Gutzlaffa (1803-1851), ale to drugi protestancki misjonarz, który kiedykolwiek odwiedził ten kraj, Walijczyk Robert Jermani Thomas (1839-1866), który miał trwały nadal odczuwalny wpływ. Thomas pracował jako tłumacz amerykańskiego szkunera generała Shermana i rozdawał biblie miejscowym. Podczas spornego incydentu generała Shermana, który wydarzył się w lipcu 1866 r., Szkuner został zatopiony przez Koreańczyków, a Thomas rzekomo skoczył za burtę podczas walki i rozdał biblie rozgniewanym Koreańczykom obserwującym na lądzie, zanim jeden z nich go stracił. Incydent generała Shermana był jednym z głównych wydarzeń, które doprowadziły do ​​ekspedycji Stanów Zjednoczonych do Korei w 1871 r. I ostatecznie doprowadził do Traktatu o przyjaźni i handlu między Koreą a Ameryką z 1882 r., Który zawierał klauzulę, że misjonarze będą chronieni. W 1884 r. Przybył do kraju pierwszy protestancki misjonarz z Ameryki, Horace Allen (1858-1932), a on i kolejni misjonarze skupili się na pracy edukacyjnej i medycznej, ponieważ prozelityzm był nadal nielegalny. Podczas japońskiej okupacji Korei katolicy byli zaangażowani we wspieranie niepodległości Korei, angażując się w pierwszy ruch marcowy w 1919 r., Wspierając rząd na uchodźstwie i odmawiając czczenia japońskiego cesarza w latach 30. XX wieku. Większość protestanckich chrześcijan uciekła do Korei Południowej z Korei Północnej iw ciągu dziesięcioleci, odkąd chrześcijaństwo protestanckie gwałtownie wzrosło. Jest to obecnie druga najbardziej popularna religia w kraju, chociaż pojawiły się problemy z gorliwszym członkiem potępiającym i atakującym niechrześcijan i inne sekty chrześcijańskie.

Tradycyjne wierzenia ludowe i szamańskie

Tradycyjny koreański szamanizm istnieje w Korei od niepamiętnych czasów, sięgając czasów prehistorycznych do co najmniej 40 000 lat pne. Koreański szamanizm zakorzenił się w starożytnych, dawno zapomnianych kulturach. Religia odegrała kluczową rolę od czasu rozwoju cywilizacji koreańskiej we wczesnej, mitycznej części założenia pierwszego królestwa Korei przez Dangun Wanggeoma w 2333 pne. Przed wprowadzeniem buddyzmu i konfucjanizmu dominującą religią w Korei był tradycyjny koreański szamanizm. Historycznie religia odgrywała rolę w ochronie ludzi przed atakami złych duchów i pomaga ludziom w osiągnięciu zdrowia, pokoju i dobrobytu duchowego. Jest to również jedna z najstarszych i najdłużej zachowujących się religii na świecie, której części zostały zmieszane z buddyzmem, konfucjanizmem i chrześcijaństwem. Odkąd Korea została wyzwolona spod okupacji japońskiej i podzielona na dwa kraje w 1945 r., Przywódcy Korei Południowej próbowali wykorzenić religię, ale zawiodły.

Nowe wierzenia ludowe i szamańskie

Choe Je-u (1824-1864) założył Ruch Donghak. Celem Donghaka było zreformowanie Korei, ożywienie konfucjanizmu i wyparcie wpływów Zachodu. Je-u został stracony w 1864 roku, ale jego ruch przetrwał, osiągając kulminację w buncie Donghak Peasant Rebellion (1894-1895). W latach następujących po tym wydarzeniu trzeci patriarcha ruchu Donghak, Son Byong-hi (1861-1922), postanowił zmienić nazwę Donghak na Cheondogyo, często nazywaną Cheondoism, w celu próby modernizacji religii i wprowadzić ją w nową erę. Król Gojong (1852-1919), drugi co do wielkości cesarz Królestwa Joseon, przyjął nawet religię i pomógł dodać do niej wpływy buddyjskie, aby nadać religii formalną hierarchię organizacyjną. Członkowie ruchu sprzeciwili się głównie japońskiej okupacji i odegrali ważną zasadę w koreańskim ruchu nacjonalistycznym. Inne nowe wierzenia ludowe i szamanistyczne obejmują Taejonggyo, religię, której głównym wyznaniem jest czczenie Danguna, mitycznego założyciela Korei i Chungsanggyo, religii skupiającej się na magicznych praktykach i tworzeniu raju na Ziemi.

Koreański konfucjanizm

Konfucjanizm został po raz pierwszy wprowadzony do Korei z Chin w okresie Trzech Królestw, mniej więcej w tym samym czasie, kiedy po raz pierwszy wprowadzono buddyzm w tym kraju. W 372 r. Król Sosurim (? -384) Królestwa Koguryô (37 pne-668 ne) stworzył pierwszy uniwersytet konfucjański w Korei. W Królestwie Silla (57 pne-935 ne) konfucjanizm początkowo był odrzucany i prześladowany, ale ostatecznie stał się siłą, która doprowadziła do zjednoczenia Korei Królestwa Silla od 668 do 935. Podczas Królestwa Goryeo buddyzm był dominującą religią, ale Neo -Konfucjanizm zdołał się utrzymać, rozwijać i rodzić nowe pomysły. Pod dynastią Joseon koreański konfucjanizm rozkwitł, stając się religią państwową i osadzając się w wielu aspektach koreańskiego życia. Począwszy od XVII wieku konfucjanizm w Korei zaczął być atakowany przez zachodnie wpływy i chrześcijaństwo, które ostatecznie doprowadziło do prześladowania chrześcijan przez większość XIX wieku. Podczas japońskiej okupacji Japonii konfucjanizm został stłumiony na rzecz promowania japońskiej religii szintoizmu i podniesienia pozycji buddyzmu. Po japońskiej okupacji religia walczyła o wyzdrowienie w obliczu zachodnich wpływów i wymazywania koreańskiej kultury. Koreański konfucjanizm odradza się z młodymi, nowymi uczonymi i stara się ponownie ocenić siebie w kontekście globalnym.

Rzymskokatolickie chrześcijaństwo

Chrześcijanie rzymskokatoliccy po raz pierwszy nawiązali kontakt z Koreańczykami w 1593 r., Kiedy portugalski jezuicki ksiądz o imieniu Ojciec Gregorious de Cespedes (1551-1611) przybył do Korei, aby nawrócić się do małej japońskiej społeczności, która tam mieszka. W tym czasie prozelityzm wśród obywateli Korei był nielegalny. W XVII wieku szkoła Silhak powstała jako odpowiedź na nierówną równowagę sił w społeczeństwie koreańskim, a wielu uczonych Silhak postrzegało chrześcijaństwo jako dające swoje przekonania ideologiczne, a wielu z tych uczonych poszło za katolicyzmem i poparło jego ekspansję w latach 90. XVIII wieku. Również w XVII i XVII wieku chrześcijaństwo rzymskokatolickie rozwijało się w Korei jako rodzimy ruch świecki, który rozwijał się w sposób wspólnotowy, w przeciwieństwie do hierarchicznej struktury. W 1784 roku Yi Sung-hun (1756-1801) założył pierwszy dom modlitwy w Korei w mieście Pjongjang. Przez większość XIX wieku katolicy byli prześladowani i zabijani przez rząd koreański, ponieważ dynastia Joseon nie przyjęła religii i uważała ją za będącą w bezpośrednim konflikcie z koreańskim społeczeństwem konfucjańskim. Niektóre z głównych ataków na religię obejmują katolickie prześladowania z lat 1801, 1839 i 1866. Podobnie jak protestancka wspólnota chrześcijańska w Korei, rzymscy katolicy byli również zaangażowani we wspieranie koreańskiej niepodległości podczas okupacji japońskiej. Większość rzymskokatolickich chrześcijan uciekła do Korei Południowej z Korei Północnej iw ciągu dziesięcioleci, od kiedy religia się rozrosła. W ostatnich latach pojawiły się problemy z gorliwszym członkiem potępiającym i atakującym niechrześcijan i inne sekty chrześcijańskie.

Ateizm

Liczba ateistów i osób niezwiązanych z religią w Korei Południowej jest trudną do obliczenia postacią, ponieważ religie niechrześcijańskie w kraju znacznie się pokrywają, a ci, którzy podążają za konfucjanizmem, nie mogą być uważani za wyznawców religii, ponieważ jest często uważany za filozofię. Jest to jednak mało stygmatyzacja lub prześladowanie związane z brakiem religijności w Korei Południowej, ponieważ ludzie niereligijni nie wpadli w potrzebę ujawnienia się. Korea Południowa podąża za trendem wielu innych krajów rozwiniętych pod tym względem, że liczba ludzi mówi, że są ateistami lub nie są związani z zakonnikami, zwłaszcza wśród młodzieży.

RangaSystem wierzeńWspółczesna ludność Korei Południowej
1Buddyzm koreański22, 8%
2Protestanckie chrześcijaństwo18, 3%
3Tradycyjne wierzenia ludowe lub szamańskie14, 7%
4Nowe wierzenia ludowe lub szamańskie

14, 2%
5Koreański konfucjanizm10, 9%
6Rzymskokatolickie chrześcijaństwo10, 9%
7Ateizm lub niezrzeszony6, 7%

Inne wierzenia1, 5%