Najlepsze kraje produkujące obuwie
Licząc sam eksport, w 2014 r. Światowa sprzedaż obuwia osiągnęła 60, 4 mld USD, przy całkowitej sprzedaży, w tym sprzedaży krajowej i detalicznej, znacznie wyższej. Kontynent europejski był liderem pod względem najwyższej wartości dolara w eksporcie obuwia skórzanego, który w 2014 r. Osiągnął tam 29, 2 mld USD. Jednak kontynent azjatycki pozostawał w tyle, osiągając 28, 4 mld USD sprzedaży eksportowej w tym samym roku. Dane te wskazują na wzrost o 32, 1% w latach 2010–2014. Zwłaszcza kraj Wietnamu poprawił sprzedaż eksportową obuwia o 150 procent w tym okresie. Tymczasem sprzedaż Indii wzrosła o 58, 6 procent. To, co sprawia, że kraj jest najlepszym producentem obuwia, można przypisać kilku czynnikom. Obejmują one pracowników, koszty, inwestycje i, oczywiście, popyt.
10. Turcja (175 milionów par rocznie)
Turcja produkuje około 175 milionów par butów rocznie. Kwitnący turecki przemysł skórzany stanowi dobrą podstawę do produkcji obuwia. Producenci obuwia produkują tu buty, trampki i kapcie. Kraj ma około 6 887 uczestniczących firm obuwniczych.
9. Włochy (205 milionów par rocznie)
Włochy produkują około 205 milionów par butów rocznie, a jej renomowane marki i skóra są jednymi z najbardziej pożądanych na świecie. Włochy znane są z małych ekip produkcyjnych, które okazują się projektantami obuwia dla włoskiej mody. Projektanci często specjalizują się w damskich i męskich butach z najwyższej półki na całym świecie.
8. Meksyk (245 milionów par rocznie)
Meksyk produkuje również około 245 milionów par butów rocznie, co jest porównywalne z Tajlandią. Wykwalifikowana lokalna siła robocza, dobre projekty i wysokiej jakości materiały sprawiają, że kraj jest bazą produkcyjną dla eksporterów obuwia. Jego słynne kowbojskie buty są ręcznie produkowane zarówno dla lokalnego handlu detalicznego, jak i eksportu.
7. Tajlandia (245 milionów par rocznie)
Tajlandia ma roczną produkcję 245 milionów par obuwia rocznie. Zakres produkcji obuwia obejmuje obuwie sportowe, obuwie studenckie, sandały i modne buty. Tajski dostęp do dobrej jakości skóry i niższe ceny hurtowe sprawiły, że kraj marzy o kupowaniu obuwia.
6. Pakistan (295 milionów par rocznie)
Pakistan przychodzi z produkcją 295 milionów par butów rocznie. Pakistan International Footwear Show i Pakistan Footwear Manufacturers Association sprawiły, że ta produkcja stała się jeszcze bardziej istotna i znana na całym świecie. Wiele międzynarodowych marek obuwniczych z różnych krajów również opiera swoje lokalne zakłady produkcyjne w tym kraju.
5. Indonezja (660 milionów par rocznie)
Indonezja produkuje około 660 milionów par butów rocznie. Liczba ta obejmuje obuwie wyprodukowane dla mieszkańców, a także dla międzynarodowych marek, które mają być eksportowane. Niskie płace i dobra jakość pracy przyciągnęły nawet producentów obuwia z Chin i Korei.
4. Wietnam (760 milionów par rocznie)
Wietnam produkuje 760 milionów par rocznie, zwiększając swoją produkcję o prawie 150 procent w ostatnich latach. Jeszcze bardziej zaskakujące jest to, że ta produkcja ma 90-procentową zdolność eksportową. Wietnamska produkcja obuwia waha się od skóry do butów płóciennych i butów sportowych do sandałów.
3. Brazylia (895 milionów par rocznie)
Brazylia ma 895 milionów par butów w rocznej produkcji, co odpowiada zarówno eksportowi, jak i sprzedaży krajowej. Dzięki wysokiej jakości skórze i niskim płacom stało się to możliwe. Również brazylijski przemysł obuwniczy nadal rozwija swój rynek eksportowy.
2. Indie (2, 1 mld par rocznie)
Na drugim miejscu są Indie, których roczna produkcja wynosi 2, 1 miliarda par butów rocznie. Jego produkcja wzrosła o 50 procent w ostatnich latach. Wysoka jakość i niska cena skóry i robocizny umożliwiły taki wzrost. Pomogło to również, że indyjskie podatki akcyzowe zostały ostatnio obniżone do 6 procent. Główne zainteresowania indyjskich szewców dotyczą obuwia męskiego.
1. Chiny (12, 6 mld par rocznie)
Chiny są liderem w branży produkcji obuwia od wielu lat i nadal muszą to robić dzięki 12, 6 miliardom par butów produkowanych rocznie. Jego całkowita roczna produkcja jest ogromna w porównaniu z całkowitą produkcją niektórych grup eksporterów w innych krajach. Duży rynek krajowy, wzrost płacy minimalnej i wynagrodzenie za godziny nadliczbowe w całych Chinach (co daje konsumentom krajowym więcej dochodu uznaniowego), a silniejsza waluta - wszystko to pomaga w utrzymaniu tak dużej produkcji.
