Gdzie powstaje góra Dykhtau (Dykh-Tau)?

Opis

Dykhtau (lub Dykh-Tau) wznosi się do 17.077 stóp w górach Kaukazu w Federacji Rosyjskiej. Nazwa oznacza „Postrzępioną Górę” i stanowi drugi najwyższy szczyt Kaukazu. Pierwsze udane wejście na nią ukończyli AF Mummery i H. Zarfluh w 1888 roku. Na szczycie Dykhtau znajdują się dwa szczyty pokryte śniegiem i lodem, z których mniejszy szczyt wznosi się do 16 900 stóp. Oba szczyty są połączone wąskim siodłem o bardzo stromych bokach, które mają smagane wiatrem grzbiety i ściany. Główną cechą tej wspinaczki jest jej trudność techniczna. Najlepszy czas na wspinaczkę to miesiące letnie, lipiec, sierpień i wrzesień.

Historyczna rola

Szlak Jedwabnego Szlaku przecinał północną część gór Kaukazu, gdzie góra Dykhtau wznosi się obok wielu innych znaczących szczytów śniegu i lodu. Nazwa Kaukaz oznacza „Góry trzymające niebo”, a jej topografia charakteryzuje się niesamowitymi szczytami i dużymi połaciami lodowców. Przeszłość Kaukazu jest tak stara jak ziemia, z odniesieniami do zakresu zarówno w judeochrześcijańskiej Biblii, jak i starożytnej mitologii greckiej. Jego pędzące górskie rzeki i surowe przełęcze na dużych wysokościach były świadkami niezwykłych wydarzeń historycznych. Na przykład Mur Aleksandra Wielkiego znajduje się na południowo-wschodnim krańcu Derbentu. W pobliżu tych szczytów górskich znajduje się także przełęcz Mamison położona przy Osetyjskiej Drodze Wojskowej i przełęcz Jvari na gruzińskiej drodze wojskowej.

Nowoczesne znaczenie

Góra Dykhtau to tylko jedna z wielu pokrytych lodowcem gór w Kaukazie w Rosji. Turyści i alpiniści często odwiedzają góry Kaukazu ze względu na ich wyjątkowe topografie i wspinaczki techniczne. Przez większą część roku znajdują się stoki narciarskie ze świeżym proszkiem i jedne z najtrudniejszych górskich szczytów, które można zdobyć dla wspinaczy przez cały rok. Inne szczyty w okolicy są przesiąknięte mitami i legendami, które mają wielkie znaczenie historyczne. W okolicy znajduje się także wioska Ushguli na dużej wysokości, która została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Nieskazitelny lód i śnieg od końca do końca, pokrywający jego wysokie szczyty górskie, sprawiają, że Kaukaz jest miejscem niezapomnianej wspinaczki.

Siedlisko

W Górach Wielkiego Kaukazu w Rosji rośnie góra Dykhtau. Pasmo górskie ma wiele rodzajów siedlisk, które umożliwiają endemizm zarówno w życiu roślinnym, jak i zwierzęcym. Wysokie, chłodne, górskie powietrze i stabilne warunki pogodowe to dwie cechy tego obszaru. Łąki i stepy do wypasu to wspólne cechy podnóża Wielkiego Kaukazu. Lasy dębowe i klonowe występują na niższych wysokościach, podczas gdy wyższe wysokości mają lasy sosnowe i brzozowe. W północno-zachodniej części Kaukazu kwitną lasy jodłowe i świerkowe. Na wysokości 6 600 stóp zaczyna się region alpejski, a na wysokości 9 200 stóp dominuje coraz więcej lodowców. Góra Dykhtau to góra lodu i śniegu o zróżnicowanym siedlisku i topografii.

Zagrożenia i spory

Brigandage, rewolucje i wojny stanowią zagrożenie dla prostoty i piękna życia w rosyjskich górach Kaukazu. Góra Dykhtau jest częścią Kaukazu Rosyjskiego i jako taka jest pod rosyjską ochroną. Wszystkie zezwolenia na prowadzenie działalności i wspinanie są regulowane i podlegają jurysdykcji rosyjskiej. W przeszłości kłopoty narastały wraz z rosnącym niezadowoleniem ze strony rządu, ponieważ obszar ten był nękany zarządzaniem wstecznym, co podkreślają drogi pozostawione w złym stanie i niezorganizowane usługi publiczne. Inwestycje zagraniczne są tu zasadniczo zerowe, a bezpieczeństwo publiczne znajduje się na samym dole listy priorytetów. Wskaźnik analfabetyzmu jest bardzo wysoki wśród ludzi wokół Dykhtau i niestety wielu widzi to w wyniku barbarzyńskiej natury rdzennej ludności, a nie z powodu braku dostępu do możliwości edukacyjnych. Sytuacja polityczna jest niejasna i dodatkowo komplikowana przez opór miejscowej ludności wobec zmian.